Frederick Matthias Alexander(1869-1955) - australijski aktor, opracował on proces edukacyjny, który jest dziś nazywany Techniką Alexandra.
Technika Alexandra jest to forma reedukacji, stosowanej do rozpoznawania i pokonywania nawykowych ograniczeń w poruszaniu się i myśleniu.
Alexander w momencie kiedy rozwijał swoją karierę aktorską zaczął odczuwać zaburzenia związane ze swoim aparatem mowy. Choć badania najlepszych lekarzy wykazywały, że fizjologicznie jego aparat głosu jest zdrowy i pracuje prawidłowo - chrypka, a z czasem bezgłos- nasilały się podczas jego występów. Kiedy jego lekarze nie mogli mu pomóc Alexander postanowił znaleźć rozwiązanie na własną rękę.
Zaczął on szukać sposobów aby mówić i poruszać się z większą łatwością – tak właśnie F.M Alexander, rozpoczął tworzenie techniki, która do dzisiaj nazywana jest jego nazwiskiem.
Nie męcz się tak!
Alexander zaobserwował, że poprawa sposobu posługiwania się własnym ciałem, prowadzi do lepszego jego funkcjonowania i eliminacji wielu dolegliwości i bólów. Jako jeden z najważniejszych elementów bazowych techniki uważa się utrzymanie swobodnej prostej postawy zachowującej pełną przestrzeń całego organizmu oraz prawidłową dynamiczną relację pomiędzy głową, szyją i kręgosłupem.
Dzięki tej postawie umożliwia się nie zaburzony przebieg podstawowych procesów życiowych oraz optymalne funkcjonowanie wszystkich organów, swobodę ruchu, głosu i oddechu.
Odkrycie Alexandra polegało przede wszystkim na stwierdzeniu, że większość z nas, przy wykonywaniu czynności życia codziennego – wkłada w nie zbyt wiele wysiłku, (wytwarzamy nadmierne, często szkodliwe napięcia mięśni, które w dużym stopniu ograniczają i zmieniają zamierzony efekt).
F.M Alexander dla określenia błędnych nawyków – złych wzorców ruchowych, używał sformułowania „misuse” – nieprawidłowe użycie ciała.
Najczęściej owe błędy pojawiały się właśnie w czynnościach życia codziennego, które wykonywane są automatycznie – np. chodzenie, siadanie, wstawanie, mówienie itp.
Jest to głęboko związane z ciągłym pośpiechem, (za)wysokimi oczekiwaniami w stosunku do indywidualnych predyspozycji, a co za tym idzie stresem.
Można powiedzieć, że jest to bardziej metoda reedukacji, niż terapia, mimo iż przynosi szybką ulgę w ostrych i chronicznych dolegliwościach spowodowanych stresem. Technika nazywana jest reedukacją, ponieważ ponownie uczy jak prawidłowo używać swojego ciała, a terapeuta często jest nazywany nauczycielem.
Niemowlęcy wzór.
Nieprawidłowe użycie ciała spowodowane jest błędnym postrzeganiem zmysłowym. Błędne postrzeganie objawia się poprzez traktowanie sytuacji patologicznej jako normalnej, a przywrócenie stanu równowagi organizmu odbierane jest jako odchylenie od normy.
Na przykład można podać osobę nadmiernie wychylającą głowę w przód, która po czasie nie będzie odczuwała złej pozycji swojej głowy, a gdy nastąpi próba skorygowania ustawienia, osoba odczuje nadmierne cofnięcie głowy i dyskomfort. Podobnie możemy mówić o innych zaburzeniach postawy, które rozwinęły się w czasie po okresie dziecięcym.
Zdrowe ciało porusza się z wdziękiem, bez zbędnego przeciążania i z prawidłowymi wzorcami ruchowymi.
Reedukacja polega na przywracaniu równowagi ciała ale też i umysłu. Ten stan jest dla Nas czymś co pamiętamy z dzieciństwa i wszyscy jako małe dzieci reprezentowaliśmy tę równowagę w mniejszym lub większym stopniu.
Poczucie fizycznej równowagi generuje stan psychicznego wyciszenia i dystansu do spraw, które uprzednio wywoływały w nas silne reakcje emocjonalne. Dlatego właśnie Technika Alexandra dotyczy tak ciała jak i umysłu oraz z pewnością może efektywnie wspierać metody psychoterapeutyczne.
Spokojnie…
W wyniku m.in.: stresu, traumatycznych doświadczeń oraz powtarzania złych nawyków ruchowych przejętych od innych, tracimy z biegiem czasu naturalność ruchów i usztywniamy swoje ciało w ograniczających, nieefektywnych wzorcach ruchowych.
Na początku XX wieku, odkrycia Alexandra zostały poparte badaniami amerykańskich fizjologów zajmujących się odruchem szoku. Okazało się, że specyficzne napięcia mięśniowe wynikające z szoku, strachu, a nawet i drobnego stresu obejmują zawsze tendencję do napięcia tylnych mięśni szyi, odchylania głowy do tyłu, kulenia ramion, usztywniania klatki piersiowej, wstrzymywania oddechu oraz napięcia nóg.
Technika Alexandra działa nie tylko na funkcje ciała fizycznego. Ze względu na współzależność ciała i umysłu, cokolwiek zmienia się w ciele, wpływa na umysł i odwrotnie.
Technika ta powoli zyskuje na popularności, a niektóre polskie uczelnie artystyczne takie jak Akademia Teatralna w Warszawie czy Akademia Muzyczna w Katowicach wprowadziły Technikę Alexandra do programu swoich zajęć.
Wzorem jednak jest Wielka Brytania gdzie niektóre firmy ubezpieczeniowe wprowadziły Technikę Alexandra do zalecanych przez lekarzy w pewnych przypadkach świadczeń medycznych.
Jak wygląda terapia?
Zajęcia polegają przede wszystkim na pracy indywidualnej tzw. indywidualnych lekcjach. Polegają one na subtelnym korygowaniu i ukierunkowaniu poprzez dotyk nauczyciela, postawy i ruchów danej osoby. Jest to podstawa w początkowej fazie terapii. Bardzo ważnym elementem jest również wprowadzanie przez ucznia odpowiednich kierunków myślowych podczas wykonywania ruchów.
Coraz częściej prowadzone są również zajęcia grupowe, szczególnie jako zajęcia wprowadzające do metody.
Praca w grupie polega na inicjowaniu różnego rodzaju gier i ćwiczeń umożliwiających poznawanie i świadome stosowanie się do podstawowych zasad Techniki Alexandra. Początkowo zajęcia odnoszą się do codziennych ruchów i czynności, a z czasem obejmują również bardziej skomplikowane działania.
Dla kogo?
Zdecydowanie dla każdego, natomiast metodę upodobali sobie głównie muzycy, wokaliści i aktorzy.
Z terapii Techniką Alexandra korzystali m.in.: Judy Dench, Hugh Jackman, Daniel Radcliffe, Hilary Swank, Ben Kingsley, Michael Caine, Jeremy Irons, John Cleese, Kevin Kline, William Hurt, Jamie Lee Curtis, Paul Newman, Robin Williams, Paul McCartney, Madonna, Victoria Beckham, Sting oraz Jerzy Buzek. Wśród nich jest wielu aktorów, którzy posiadają w swoim dorobku Oscara dla najlepszego aktorka/aktorki – ciekawe w jak dużym stopniu technika Alexandra przyczyniła się do ich sukcesu…
Znane są korzyści wynikające z stosowania Techniki Alexandra przy eliminowaniu neuralgiilub dolegliwości takich jak bóle kręgosłupa, bóle stawów, dolegliwości układu pokarmowego, zaburzenia systemu oddechowego. Technika Alexandra wykorzystywana jest również w radzeniu sobie z tremą, stresem i nadpobudliwością. Szczególnie doceniają ją ludzie, dla których zbyt szybkie tempo życia i codzienny stres stają się coraz bardziej uciążliwe.
Zastosowanie.
Zajęcia z Techniki Alexandra umożliwiają stopniową poprawę kontaktu z samym sobą, a przede wszystkim z własnym ciałem. Pomagają lepiej odbierać sygnały przekazywane przez organizm a to, w połączeniu z odpowiednimi kierunkami myślowymi, umożliwia lepsze panowanie nad sobą i swoimi możliwościami. Początkowo dzieje się to z dużym udziałem świadomości, później może być częściowo nie uświadamiane, a nawet automatyczne, ale zawsze jest wynikiem wprowadzania organizmu na tor wewnętrznej samoregulacji.
Reedukacja ciała dotycząca codziennych ruchów i zachowań, daje umiejętność świadomego przywracania sobie wewnętrznego spokoju, a poprzez to również i poczucia własnej siły. Dzięki temu łatwiej kontaktować się i prezentować naturalne, głębokie możliwości własnego organizmu.
Technika Alexandra daje początek samoistnemu procesowi stałego dążenia do poprawy nadwerężających ciało złych nawyków. Jest to istotny element wychowania, który z czasem został zaniedbany, przez rodziców, nauczycieli i otaczające Nas społeczeństwo.
Terapie Techniką Alexandra, można zaliczyć do szeregu technik terapeutycznych przeżywających w dzisiejszych czasach renesans. To co wydaje się oczywiste, jest przez Nas na nowo odkrywane. Zataczamy koło. W wielu kwestiach sięgamy po to co sprawdzone i nieinwazyjne. Chociażby po opisaną wyżej technikę z przed blisko 100 lat.
Autor: Jakub Czaja
Źródło: http://www.technika-alexandra.pl/